Konflikt w pracy - Sposoby rozwiązywania konfliktów ze współpracownikami

Konflikt

Przyczyny konfliktu w pracy mogą być dwojakie, a mianowicie zewnętrzne lub emocjonalne. Co dokładnie mam na myśli.

Jeśli chodzi o przyczyny zewnętrzne to np. sytuacja, kiedy zasady nie są dobrze ustalone i przez to wzajemnie utrudniają pracę dwóch osób, lub upraszczając są dwie osoby, które do wykonywania swojej pracy używają tego samego narzędzia, a w firmie jest tylko jedno owo narzędzie. Ten brak może wówczas powodować napięcia między tymi osobami. Czyli są to przyczyny od nas niezależne, a jednocześnie – naprawialne. Zgłoszenie takiego problemu, może bardzo łatwo prowadzić do jego rozwiązania (np. do zakupu potrzebnego narzędzia; wówczas taki konflikt naturalnie wygasa, ponieważ znika jego przyczyna).

Przyczyny emocjonalne natomiast są nieco bardziej skomplikowane i często trudniejsze do usunięcia. Konflikt emocjonalny to sytuacja, w której zderzają się charaktery ludzkie i konkurują ze sobą, np. ktoś awansował i tym samym odebrał komuś innemu możliwość awansu (lub jest to tak postrzegane) – w takim momencie może pojawić się walka między tymi osobami.

Spróbujmy to sobie wyobrazić.

W środowisku pracy, między takimi osobami wyczuwamy niezgodę, nielubienie, często obserwujemy jak dane osoby wchodzą ze sobą w sytuacje, w których są zirytowane.

Stawiając sprawę wprost – osoby te nie lubią się. Atmosfera się zagęszcza, jest nieprzyjemna, powoduje, że chcielibyśmy, aby było inaczej.

Co w takiej sytuacji zrobić?

Jak wszyscy dobrze wiemy zamiatanie problemów pod dywan nigdy nie kończy się dobrze. Tutaj zasada ta działa szczególnie mocno.

Zła atmosfera narasta, a jej prowodyrzy (osoby w konflikcie) mają świadomość, że będzie im bardzo trudno dogadać się co do kwestii zewnętrznych lub szczególnie wtedy, kiedy problem jest ewidentnie charakterologiczny. Co wówczas można zrobić?

Niestety nie ma zasady uniwersalnej, ale jest pewna zasada, która w większości przypadków może być bardzo skuteczna.

Po pierwsze – warto nazwać sprawy po imieniu.

Rozmawiamy

Jeśli, powiedzmy ja mam z kimś trudność w kontakcie, po kilku sytuacjach, które wyraźnie wskazują na problem, zapraszam tę drugą osobę, abyśmy gdzieś usiedli, porozmawiali.

Oczywiście nie powinniśmy tego robić w momencie konfliktu lub zaraz po nim, kiedy emocje grają jeszcze silnie, ale np. kilka dni później.

Jak powinna przebiec taka rozmowa? Nazwijmy naszego partnera w trudnej sytuacji Karol. W takiej sytuacji mówimy:

„Karol, chcę z Tobą porozmawiać. Pracujemy razem w firmie. Mamy często wspólne projekty. Wiesz dobrze, że atmosfera współpracy między nami nie jest najlepsza.

Wiem, o tym, że u Ciebie jest dobra wola. Ty chcesz dobrze, pracujesz w tej firmie, starasz się. U mnie też jest dobra wola. Jednocześnie nie jest nam po drodze w naszej współpracy.

Dlatego chciałem Ci powiedzieć, że są pewne kwestie, które mnie drażnią i jestem przekonany, że Ty dostrzegasz we mnie również pewne zachowania, pewne cechy, które drażnią Ciebie.

Mam propozycję. Nazwijmy te rzeczy po imieniu (co nas wzajemnie drażni, co nam przeszkadza) i zastanówmy się czy możemy coś zmienić w swoim zachowaniu, a jeśli dotyczy to cech, które są integralnymi częściami naszych osobowości – czy możemy się z nimi wzajemnie zaakceptować. Zakładając, że po prostu tacy jesteśmy.

 I zadajmy sobie później pytanie, czy to musi nam przeszkadzać w tym, żeby realizować jakieś zadania, czy pracować równolegle, równocześnie, a czasem wspólnie w jakimś projekcie.

Ja jestem gotowy na to, abyś mi powiedział, czym Cię drażnię.”